- муайянкунанда
- [معين کننده]1. сифати феълии замони ҳозира аз муайян кардан он ки муайян ва равшан мекунад2. грам. яке аз аъзои пайрави ҷумла, ки ба саволҳои чӣ тавр?, чӣ гуна?, чӣ қадар?, аз он кӣ?… ҷавоб медиҳад: муайянкунанда ва муайяншаванда, муайянкунандаи изофӣ ва беизофа, муайянкунандаи ададӣ3. риёзӣ. як навъ ифодаи риёзӣ, детерминант
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.